خدایا بگذار همه جا به نظاره تو بنشینم! آن گاه که از زیبایی فانی شعله ورم.آیا می شود
به پاکیزه ترین آسمان ها بار یابم
و در پاره ای رنج ها سهمگین برای روح های دیگر جامی از قدرت باشم،
به شوری سخاوتمندانه دامن زنم و عشقی ناب را فراهم آورم،
حضور دل انگیز فیضی خیرخواهانه باشم،
در هر افاضه ای پرشورتر!
پس باید به سرود خوان نادیدنی
که ترنم موسیقی اش سرود جهانی را سبب می شود بپیوندم جورج الیوت
(به نقل از کتاب نیایش، جولیت مابی، ترجمه سحر کریمی، محمد جواد ادبی)
